بازیکنان مسلمان در دنیای فوتبال کم نیستند و به خاطر شهرت خود، معمولا با کوچکترین واکنش یا شعار، تاثیری شگرفت و عجیب می گذارند و پس از آن است که کشورهای اسلامی تازه به یاد اهمیت فوتبال می افتند و متوجه می شوند که فوتبال بسیار مهم است اما این اتفاق ها مقطعی بوده و دوباره و خیلی سریع همه چیز فراموش می شود.

آنقدر که تیم فوتبال پالستینو (فلسطین) در باشگاه های شیلی پیام آور مظلومیت و حقانیت فلسطین بوده شاید برخی سازمان های مردم نهاد در خاک این کشور هرگز قدرت ایفای نقش نداشته اند.

نمی شود جادوی فوتبال و تاثیر مهم آن را نادیده گرفت. یک سجده ساده پس از گلزنی وقتی تیتر اول روزنامه های مهم اروپای غربی می شود، تاثیری بر ذهن و فکر جوانان هوادار تیم می گذارد که ده ها بیانیه و هشدار و مناظره هرگز نمی تواند.

نقطه مقابل این موضوع نیز وجود دارد، پروژه قدیمی، پوسیده اما هنوز فعال اسلام هراسی در غرب سلاحی مثل فوتبال را از دست نمی دهد. فدراسیون فوتبال فرانسه با توجه به دور کردن ستاره های تیم ملی فوتبال فرانسه از تیم ملی خود، مانند «کریم بن زما» بازیکن تیم رئال مادرید اسپانیا که یکی از بهترین مهاجمان حال حاضر جهان به شمار می رود و «حاتم بن عرفا» بازیکن خط میانی تیم نیس فرانسه که بهترین گلزن فصل بوده و تیم بارسلونای اسپانیا به دنبال جذب وی است، با اتهام روز افزونی در زمینه تبعیض نژادی علیه بازیکنانی روبه روست که تبار آنها از مغرب اسلامی است.

ثابت کردن اتهام به نژادپرستی دشوار است زیرا تیم ملی فرانسه یکی از متنوع ترین تیم های فوتبال اروپایی به لحاظ نژادهاست و 13 بازیکن آن از مجموع 23 بازیکنش غیرفرانسوی و غیر سفید پوست هستند اما برخی می توانند این مساله را مطرح کنند که تیم ملی، بازیکنان مسلمان را به دلایل نژادپرستانه مستثنی کرده و مجبور شده که «عادل رامی» مراکشی تبار را در آخرین لحظه به دلیل مصدومیت و چه بسا برای پاسخ دادن به انتقادها و نفی آنها به شیوه عملی و برای از بین بردن شبهات به تیم ملی دعوت کند.

فوتبال محبوبیت زیادی نزد اقلیت مسلمان از تبار شمال آفریقا در حومه فقیر و به حاشیه رانده شده پاریس دارد این در حالی است که حالت تنش و خشم علیه آنها از زمان انفجارهای پاریس و انفجارهای بروکسل که عناصری وابسته به داعش و القاعده انجام دادند و منجر به کشته شدن بیش از 150 نفر و زخمی شدن صدها تن دیگر شد، بر این مناطق حاکم شده است این اقلیت های مسلمان و عمدتا فقیر در معرض حمله های امنیتی و تحریک های گوناگون علیه آنها توسط احزاب راستگرای تندرو نژادپرست هستند.

زمانی که لیگ برتر انگلستان در سال 1992 آغاز شد تنها یک بازیکن مسلمان در آن بازی می کرد؛ نعیم هافبک اسپانیایی باشگاه تاتنهام، اما امروز 40 بازیکن مسلمان در لیگ برتر مشغول به بازی هستند که تاثیر عمده‌ای بر فرهنگ این بازی در انگلستان گذاشته‌اند.

مسئله مهم این است که در برخی از باشگاه‌های لیگ برتر، مربیان و باشگاه نیازهای مذهبی بازیکنان را درک کرده و آنها را مد نظر قرار می‌دهند. بازیکنان مسلمان نیاز به غذای حلال، داشتن امکان دوش گرفتن جدای از سایر اعضای تیم و همچنین اختصاص محلی برای به جا آوردن شعائر مذهبی خود دارند.

در فوتبال انگلیس، ربا و حامیان مالی هم یکی دیگر از مشکلات بازیکنان مسلمان با تیم‌های لیگ برتری بوده است. تیم ‌هایی که روی پیراهن خود شرط بندی و یا نام شرکت‌های وام کوتاه مدت با بهره های بسیار بالا را تبلیغ می‌کنند، بازیکنان مسلمان را در شرایط دشواری قرار می‌دهد چرا که این به معنی تبلیغ بازیکنان مسلمان برای فعالیت شرکت‌‌هایی است که با آموزش‌های اسلام تناقض دارد.

کودکانی که در پارک‌های شهر نیوکاسل فوتبال بازی می کنند، به تقلید از بازیکنان مسلمان این تیم پس از زدن گل سجده می‌کنند. این کودکان شاید دقیقا ندانند که سجده چه معنایی دارد ولی مفهوم آن این است که این حرکت تبدیل به بخشی از فرهنگ بریتانیایی شده و امروزه این جامعه بیشتر آداب مسلمانان را می‌شناسد.